Ik herinner me nog heel goed toen ik , ergens rond juli- aug 2014, de vraag kreeg van Maarten Goffin, of ik zin had om met hem mee op avontuur te gaan, om zijn biologische familie te zoeken. Dit in samenwerking met Kristof Hoefkens (toen van 'De Standaard').

Hij zocht iemand die hem kon helpen bij het vertalen van teksten in het portugees en bij het contacteren van mensen in Brazilië die hem op de één of andere manier tot bij zijn biologische familie zouden kunnen brengen.

Ik voelde me uiteraard erg aangesproken. Ik had immers een gelijkaardige zoektocht zelf al gedaan in 2002, en met succes!

Samen met Kristof Hoefkens (dé man van 'De Standaard' ) en zijn vrouw Eva Tuytelaars, zijn we eraan begonnen.

We hebben tal van telefoontjes gedaan -en tal van taartjes gegeten ondertussen.

We werden hoopvol en enthousiast door elke informatie die ons op het juiste spoor kon brengen.

Uiteindelijk zijn we een jaar later, in oktober 2015, vertrokken naar Brazilië, met de info die we tot dan verzameld hadden.

Die was immers zo goed dat we verwachtten een doorbraak te kunnen bereiken door te zoektocht ter plaatse verder te zetten.

we hadden een spoor van Maarten's biologische moeder gevonden.

Met een klein hartje (en toch heel stoer ) zijn we eraan begonnen.

Ik was toen net 6 maanden mama geworden - heel dubbel allemaal: gelukkig een man die achter mij stond en me daarin 100% steunde.

De sfeer zat goed, maar voelde wat gespannen : vol van verwachting natuurlijk.

Om de spanning wat te verbreken, trachtte Maarten een luchtig gesprek te voeren op het vliegtuig. Hij vroeg me of ik het lekkerste stuk Braziliaans vlees genaamd ‘Bikina’ kende.

Hij was immers ooit met wat vrienden iets gaan eten in een Braziliaans restaurant, en ze serveerden daar die fameuze ‘Bikina’.

Ik wist niet meteen waar hij het over had, dat woord had ik nooit eerder met iets om eetbaars gelinkt.

Hij gaf er 101 beschrijvingen over, en benadrukte dat het echt het lekkerste was ooit. 'Bikina' 'Bikina' 'Bikina', tot ik voorzichtig polste of het misschien een 'Picanha' was. Jaaa!! Picanha!! dat was het!!

Dat was meteen het meest ontspannende moment in het vliegtuig, en dat is natuurlijk de hele reis mee gegaan! Tot op vandaag halen we die grap nog eens boven.

Toekomen in Salvador is voor mij zoals thuis komen. Alles ruikt en voelt zo herkenbaar en het leek alsof ik er nooit was weg geweest.

Na een aantal bezoeken aan archieven ter plaatse, liep onze zoektocht toch niet zo vlot.

Toevallig sprak ik erover met de conciërge van het appartement waar we verbleven. Die kwam met het verlossend antwoord. “ Ik ken een advocate die jullie zal willen helpen!”. Halleluja!

We namen er onmiddellijk contact mee op en de feedback was zo veelbelovend dat we er dadelijk mee in zee zijn gegaan.

Ik was de conciërge heel dankbaar dat hij gevraagd had hoe het met onze zoektocht liep.

Maar we waren er nog niet. Onze reis liep op zijn einde én we hadden nog geen exacte juiste antwoorden gevonden,

we hadden wel concrete mogelijkheden gevonden, en net bij ons vertrek :het juiste antwoord : de echte achternaam van Maarten's biologische moeder.

De advocate had een aantal mogelijke vrouwen opgezocht met dezelfde naam en was zo tot een besluit voor ons gekomen.

Een tijd later, na verder zoeken, waren we klaar voor het volgende deel van de avontuur: de kers op de taart! een ontmoeting met de moeder!

In februari 2017 vertrokken we opnieuw.

Deze keer was het zover, 'Telefacts' en 'de Standaard', gingen mee.

Er werd nogal wat spanning rond opgebouwd, door de advocate die fantastisch werk geleverd had.

Het waren heel intensieve en emotionele dagen, maar oh zo mooi, toen Maarten uiteindelijk zijn biologische mama kon ontmoeten!

Hierbij deel ik een kleine selectie van het verhaal van Maarten, zoals opgetekend door mijn lens.

Dit is het weerzien met zijn biologische mama, zijn zussen, en de rest van de familie.